پایش اثرات هایپوکسی و تیپر شدت بر بیان پروتئین‌های آپوپتوتیک Bax و Bcl2 ریوی

زمینه و هدف: با توجه به پیشینه محدود پژوهشی در ارتباط با اثر تمرینات ورزشی با شدت­های مختلف در کنار تنش هایپوکسی بر آپوپتوز ریوی، هدف پژوهش حاضر پایش اثرات هایپوکسی و تیپر شدت بر بیان پروتئین­های آپوپتوتیک Bax و Bcl2 ریوی بود. مواد و روش­ها: در این پژوهش تجربی 24 سر رت نر صحرائی (سن 4 هفته، وزن 9± 72 گرم) به‌صورت تصادفی به 2 گروه کنترل (8 سر) و تمرین (16 سر) تقسیم شدند. نمونه‌ها پس از 6 هفته تمرین بی­هوازی وارد محیط هایپوکسی شده و 3 هفته در آنجا زندگی کردند. گروه دیگری نیز هم‌زمان با قرارگیری در محیط هایپوکسی، به اجرای تیپر (کاهش 30 درصدی درشدت تمرین) پرداختند. بیان پروتئینی Bax و Bcl2 حبابچه­های ریه با روش ایمونوهیستوشیمی اندازه­گیری شد. جهت تحلیل داده­ها از آزمون­های آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح 05/0≥ P استفاده شد. نتایج: بیان پروتئین Bcl2 در نمونه­های تمرین کرده و قرارگرفته در معرض هایپوکسی افزایش یافت و 3 هفته بهره­گیری از تیپر آن را کاهش داد (05/0<P). بیان پروتئین Bax در نمونه­های تمرین کرده و قرارگرفته در معرض هایپوکسی افزایش (05/0≥P) و در اثر تیپر کاهش یافت (05/0<P). نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد هایپوکسی متوسط قادر است در ریه نمونه­هایی که تمرینات شدیدی را پشت سر گذاشته‌اند اثرات آپوپتوزی اعمال کند و احتمال می‌رود بهره­گیری از تیپر شدت این اثرات را کاهش دهد.